برای شهید مسیحی - دهه، این دیگه کیه ؟! - هیس هیچی نگو، فرمانده گردان آوردتش، از مشهد دستشو گرفته همین جوری آوردش. - بابا، این سوسوله رو برا چی آورده؟ نگا یه صلیب طلائی هم گردنشه ! - آره، آخه مسیحیه، اسمش هم فریک ...... هست! - عجب آخه چه جوری، جور شده ؟! - هیچی بابا، این یارو، روزای اول جنگ با فرمانده گردان، همین جوری میان یه ده روزی منطقه و میرن، فریک می خواسته جنس از اهواز بخره، شنیده اهواز جنسا ارزونه ، حالام دوباره فرمانده اونو تو مشهد دیده، تو یه اغذیه فروشی، گفته بازم بیا بریم، اونم همین جوری اومده، نه پرونده ای ، نه اعزامی! روزها میگذشت، فریک با هیچ کس حرف نمی زد، روی تختش تو آسایشگاه می نشست، زل می زد به بچه ها به نماز جماعت خوندنشون، به سینه زنیهاشون، به نماز شباشون، به صمیمیت شون و خلاصه به همه چیزشون. یواش یواش صلیبشو برداشت، دیگه میومد وضو می گرفت وامیستاد تو صف درد دلهاشم با محسن می گفت، حسابی محسنو گرفته بود سر کار، محسن هم سنگ تموم گذاشت، صب تا شب باهاش بود. حالا دیگه برا خودش قبر هم داشت ! اسمشو گذاشت مجتبی! از وقتی مداح روضه تشییع جنازه امام مجتبی (ع) رو خونده بود، اسمشو عوض کرد، می گفت : تشییع جنازه منم همین طوری می شه، خونواده فاسد، مسیحی ( مثلا ) و ضد انقلابم، تابوتمو با تیر میزنن. اینا رو توی راه عملیات برای محسن گفته بود. کربلا 8 بود. صبح اومدن سرشماری : انجوی : حاضر محسن : حاضر مجتبی : تا گفتن مجتبی، همه نگاهها رفت طرف محسن، آخه با هم بودن. سرشو انداخت پائین، آروم گفت : اولش تیر خورد، نیومد عقب ! بعدم ترکش خورد، بازم نیومد عقب. آخرش هم رفت رو مین و خلاصه چیزی ازش نموند !! پودر شد!! ... دیگه مجتبی غصه تابوتش رو نمی خوره هم روحش پرید هم جسمش ! و فریک شد مجتبی ... و این جاست دانشگاه واقعی ! ... همین !
لخته های دل_دفتر سوم:قسمت اول.. ... - نسل پنج
